energie | |
---|---|
vezels | 22,2 gram vezels |
eiwit | 59,9 gram eiwit |
koolhydraten | 41,1 gram koolhydraten |
vet | 68,9 gram vet |
Verse mozzarella
|
250 g |
---|---|
Zure room, 30%
|
150 ml |
Gemengde tomaten
|
500 g |
---|---|
Basilicum
|
1 bos |
Munt
|
1 |
Citroen (onbehandeld)
|
Geraspte schil van 1 |
Geroosterde pistachenoten
|
50 g |
Koudgeperste olijfolie
|
|
Zwarte zoutvlokken
|
Zoals bij veel van het iconische voedsel van nu ligt de oorsprong van burrata in soberheid. Burrata werd in de jaren 20 van de 20e eeuw uitgevonden door Lorenzo Bianchino Chieppa, een Apulische kaasboer, als een manier om restjes van het kaasmaakproces te gebruiken. Tegenwoordig is deze romige delicatesse over de hele wereld te vinden, zowel in de betere levensmiddelenzaken als in de thuiskeuken.
Traditionele burrata wordt gemaakt van koemelk. In de buitenste laag van mozzarella ligt het een rijke romige binnenkant verborgen van wrongel en room die zich een weg naar buiten baant op je bord. De kaas heeft een delicate smaak die gemakkelijk kan worden aangepast met de gebruikte toppings. Onze top drie combinaties zijn verse kruiden, citroen, gehakte pistachenoten en olijfolie; gehakte vijgen en reepjes prosciutto; en vers zomerfruit zoals bessen, meloen of steenvruchten met een drupje honing.
Vers gemaakt is altijd de beste manier om van burrata te genieten. Veel liefhebbers raden ook aan om hem op kamertemperatuur te eten voor een nog romiger, smeltzachte textuur.
Burrata is altijd het lekkerst als je hem vers eet, en als je er eenmaal in gesneden hebt, verliezen restjes in de koelkast snel hun romige, kaasachtige contrast en textuur. Hele burrata moet strak in huishoudfolie worden gewikkeld en in een luchtdicht bakje worden gedaan en kan dan maximaal twee dagen in de koelkast worden bewaard.